nasıl iyi mi böyle?

Gerçekten anlam veremediğim bir şey var. Sevmek sizin için neden bu kadar zor ?

Bir ilişkiye başlıyosunuz sonra bakıyosunuz ki istediğiniz gibi yürümüyor silip atıyorsunuz bir kenara. Peki silip attığınız taraf sizden sonra ne halde oluyor? Sizin istemediğiniz ilişki onun hayata tutunma sebebi olabilir mesela hadi bu biraz abartı oldu peki ya karşınızda ki sizin silip attığınız insan zar zor toparlanıp bir insana aşık olduysa ve bu sizseniz ve sizde onu böylesine kenara attıysanız? Hayatta herkes mi bencil olur ya. Altı üstü seveceksin abicim nedir bu kadar zorunuza giden şey anlamıyorum. Sevmek aşık olmak ayıp bir şey değil. Hoş ayıp şeyler olsalar kıymete binerlerdi zaten. Madem sevip değer veremeyecek kadar duygusuz bir insansınız onca zaman seviyorum ayaklarıyla neden insanların duygularıyla oynuyorsunuz. ''Yok ben en başında seviyodum ama artık yürümüyo baksana sürekli kavga sürekli kavga.'' diye bir şey yok. Seviyorsan eğer iyisiyle kötüsüyle herşeyiyle seveceksin arkadaşım. Yok sen böyle sevemezsen s.ktir olup gideceksin o zaman. İnsanların duygularıyla oynamaya hakkın yok.

_____________________________________________________

baya bir seviyorsunuz. yıllarca falan böyle. baya baya yani. 17 yaşında bir insan ne kadar sevebilirse o kadar seviyorsunuz işte.sonra bir anda bitiveriyor. siz tabii boşlukların en derinine düşüyorsunuz.günlerce ağlamalar falan. siz unutmaya kıyamadığınız anılarınızı olur da belki aklımdan uçuverir ya da aklımı kaybederim diye sağa sola not alıyorsunuz. birbirinize alınan hediyelerden tutun da sinema fişleri hatta marketten aldığınız suyun fişini bile bir kutuda saklıyorsunuz. rüyalarınızda sarılıyorsunuz. uyanıp rüya olduğunu anladığınızda resmen kalbiniz acıyor. sonra bir gün insanlar gelip söylüyor ki sizin böyle masum rüyalarınızda ki insan artık bir başkasının rüyası olmak için yollara düşmüş. inanır mısınız bunu öğrenmek yerine ölüm haberini alsaydınız bin kat daha iyi olurdu. bunu duyduğunuz an gerçek anlamda beyninize kan sıçrıyor. deliriyorsunuz ya başka bir tabiri yok yani. ne yapsanız o sinir öfke kendine kızmışlık, bunca zaman kurduğunuz hayaller için duyulan pişmanlık geçmeyecek. bu olayın üstünden bir kaç zaman geçiyor ve siz kendinizi onu affetmek için bahaneler ararken buluyorsunuz. isterseniz aptallık diyin isterseniz aşk. bu oluyor ama. bir yanınız onu kaybetmemek için hala çaba verirken diğer yanınız onun yüzünü gördükçe daha fazla nefret etmeye başlıyor.büyük bir çıkmaz dasınız artık. bundan sonra güvenmek yok. bir başkasına kolay kolay aşık olmak hele hiç yok. her ne olursa olsun size bunları yaşatan insanı içinizde bir yerlerinizde asla ama asla affetmeyecek siniz. şuan ona hala aşık olduğunuz için göremiyor olabilirsiniz ama ilerde bu hataların bedelini ağır ağır ödetmediğiniz için hala ona karşı iyi niyetli olduğunuz için kendinizi suçlu göreceksiniz. bundan böyle tekrar onu affedip ilişkiye başlasanız bile ilerisi hep karanlık görünecek gözünüze. ama yapacak birşey yok. kaderde bu varmış. yaşayıp öğreneceğiz. ha bu arada nasıl iyi mi böyle ?

en güvendiğim

Gözünüzü kapattığınızda sevdiğiniz insanın yanağını okşarken buldunuz mu hiç kendinizi ? Onun yanağına eşit olmasada yastık gibi yumuşak bişeye elinizi koyduğunuzda zihninizde o yastığın yerine sevdiğinizin yüzünü koydunuz mu ? Peki hiç en güvendiğiniz sizin canınızı yaktı mı ? En derininden hemde. Aşkınızdan ölsenizde söylediği yalanlar yüzünden yüzüne gülememek nedir bilir misiniz ? Bu hayatın bana bir garezi var sanırsam. Öyle mutlu, sevgi dolu bir günün gecesinde olucak şey mi ? Buraya yazdığımın on milyon katı soru işareti var kafamda. Kim cevaplayacak bunları. Can dostum mu? Hayat arkadaşım mı? Arkadaşım mı? Kankam mı? Sevgilim mi? Cevap veriyim. Hiç birisi. Benim sorularımı sadece ben cevaplayabilirim. Çünkü cevaplayacak bi can dostum, hayat arkadaşım, arkadaşım, kankam ve sevgilim yok. " Ben sana güvenmiştim." cümlesi kadar da can yakan bir cümle yok. VE NE OLURSA OLSUN HER ZAMAN EN GÜVENDİĞİNİZDEN YERSİNİZ ÖLDÜRÜCÜ DARBEYİ...

Hayır canım iyiyim tabiki..

Ayrıl, barış derken yalap şalap olmuş bir ilişki. Beraber olalım olmuyor ayrılalım olmuyor arkadaş kalalım yuhhh yani asla olmuyor. E napcaz biz böyle. Bir çıkış yoku yok mu bu durumdan abicim. Ciğerim soldu her hafta beş öğün üzül üzül aman olmuyo mesaj at hadii güzel bişi yazdı seviin sevin sevin. Hoop üç gün geçti sar başa. Ya sadece bu olsa iyi. Kafayı yiyorum her geçen dakika. Az önce kendimi "şimdi bunun bi sevgilisi olsun beni bırakıp buna gitmiş sonra ben eski sevgili konuşması yapıp biraz ağlamışım. Aradan iki yıl geçmiş bir mekanda karşılaşıyoruz. Bunun kolunda benim kanlı bıçaklı düşmanım var. Benim kolumda da bir zamanlar ilişkimizin arasında görüştüğüm velet. Ben tabii bunları görünce bayılıyorum. Sonra bunlarda hiç oralı değil. Gülüşe gülüşe gidiyolar." diye bi hikaye yazarken buldum. Bittiğinde elimde ki peçete incik cincik olmuştu. Hayır ya iyiyim aslında. Böyle şeyler düşününce sadece birbirimize ait olmamız gerektiğini anlıyorum. Tabii karşı taraftan buna benzer bi adım göremeyince sönüyor gidiyor. İlla ki bi çıkış yolu olur. Hayırlısı olsun. Ama biraz çabuk olsun. 

seneler geçti...

Hayır anlayamadığım bir nokta var. Neden senelerce sevdiğin birisinin hataları gittikçe daha çok göze batar ki. Hem sen kendini kusursuz mu sanırsın. Şahsen ben sanıyorum. Bence doğru, kusurlarım varsada göze batmadığı bi gerçek. Zaman geçtikçe her şeyden daha çok kopuyosunuz. Nasıl desem, bir ilişkiye başladığınız zamanla bitirdiğiniz zaman arasında ki kişiler çok değişiyor. İlişkinin başında ahkâm kesen siz oluyosunuz sonra gittikçe bakıyosunuz ki pufff bütün itibarınız uçmuş gitmiş. En son onun dediklerinde birleşiyosunuz. Belkide artık tartışmaktan yorulup he deyip geçiyosunuz. Bazen kendimi " o buraya gelecek arkadaşım. Köpppppek gibi yalvaracak bana. " dedikten 10 dakika sonra " of kanka ne yazsam yaaaa. " derken buluyorum. Bana göre bu sevmek oluyor. Ama karşınızda ki insan göre değişir. Eninde sonunda mesaj atıp barışmak isteyen taraf hep sizseniz o ilişkiye bi son vermek gerekiyor bence. Karşınızda ki insana verdiğiniz değerin size verilmediğini anladığınız o an dünya tepenize yıkılıyormuş gibi oluyor.  Aslında asıl mesele ilk ayrılıktan ibaret. İlk ayrılıkta salya sümük ne varsa döküyosunuz. İkincisinde biraz ağlayıp mesaj atma kararı alıyosunuz. Üç dört beş derken amaaan elbet barışırız lafları söyleniyor. Artık cıvığı çıktığında da bi bakıyosunuz hiç bi duygu hissedemiyosunuz. Ne barışın istiyosunuz ne de ayrılın istiyosunuz. En iyisi aşık olmayın. Feminist  olun. Erkeklerin canı cehenneme pankartları alıp taksim meydanlarında eylemler yapın. Sevgilerleee 😞

Düşünceler...

Düşünmek. İnsanın kendi kendini ölüme terk etmesi gibi bir şeydir. Ben kendimi 6 ay önce ölüme terk ettim. Çok kötü bir durum, yapmak istemiyorsun ama sanki mecburmuşsun gibi. Başıma ne geldiyse bu yüzden geldi. Şuan mutsuzluktan ölüyosam sebebi bu. Tabii sadece bu değil. 1 senelik ilişkimin düşüncelerimden dolayı bitmesi. Tabii sadece düşüncelerim değil. Biraz onun umursamazlığı biraz benim kendi kendimi yiyip bitirmem sonucunda biz bittik. Mesela ben sevdiğim bi insana "keyfim yok 1 saat sonra yazarım" dedikten 5 dakika sonra dayanamayıp nasılsın yazan bi insanım. Çünkü sevmek bunu gerektirir. Çünkü sensiz yapamam diyorsanız eğer gerçekten yapamamalısınız. Sözde kimse mutlu değil, kimse sevilmiyor, herkes yalnız. Sen gel onu bir de bana sor. En sevilmeyen, mutsuz, yalnız olan benim. Arkadaş desen hayırsız. Sevgili desen bir dediği bir dediğinin tersi. Aile desen yorumsuz. Bence mutluluğu hak ediyorum. Bencil değilim (çoğunlukla). İyi niyetliyim. Fesat değilim. Kötülük düşünmem. Ön yargılı değilim (buda çoğunlukla). İnsanları yargılamam. Bir iki dedikodu yaparım ama o da işin eğlencesi. Kin tutmam ama bazı orospular ve onların çocukları hariç. Günahlarım sevaplarımdan fazla değil diye umuyorum olmamalı. Bu yazının sonucu nereye varıcak anlamadım. Gerçekten birilerinin hayatlarında önemli olmak güzel bi duygu. Ben artık birilerinin içinde olan beni görmek istiyorum. Kendim gibi birisi olmalı bu dünyada. Beni onu sevdiğim gibi sevmeli  onu özlediğim gibi ama daha fazla özlemeli bir kere bana yazmadan 2 saniye bile duramamalı abi seven adam öyle olur çünkü. Cidden nereye bağlayıp bir son yapıcam bilimiyorum. O yüzden düşünmeyin. Sevin. Özleyin. Sarılın. Sevişin. Hissedin. Öpüşün. Koklaşın. Ama düşünmeyin. Bide aşk çok saçma. İnanmayın.

Ne seninle ne de sensiz..

Bugün anladım ki hayatınıza birisini sokucaksanız eğer o kişiyi çok ama çok iyi tanıyın. Hayatında nelerle baş ettiğini nasıl bir insan olduğunı sizden sonra nasıl biri olucağını herşeyi onunla tartışın bi' güzel. Sonra artık evlenir misiniz boşanır mısınız ben bilmem. Ben bunu yapmadım ve şuan severek ayrılmak adlı o korku aşk gerilim dram türleri olan filmi yaşıyorum. Hayatımı düzene koymak istiyorum ama hayatımda onuda istiyorum tabi ki hiç bir zaman hayat senin istediğin gibi olmaz şartlar öyle çünkü buda hayatın yaşamın bize attığı bir kazık. Onu istiyorum ama tekrar aynı şeyleri yaşıycaz diye korkuyorum. Çünkü biliyorum yaşıycaz. Eminim yani ben öyle yaşayamıyorum ama böylede yaşayamıyorum. Belki bir süre sonra geçer herşey unutulur gider ama o hep benim kalbimin bir yerinde kilitli kalıcak. Aşk nedir? Önce bunun cevabını öğrenmeliyim sonra hatalarım varsa onları telafi etmeliyim ki hatasız kul olmaz derler. Gerçekten çok canım yanıyo ama çare yok. Tabi insanlar farklı düşünür o kafasına göre bir sebep uygular ben kafama göre o yüzdende işler karışır ama gerçekten çare yok. Çare yazmak çare içinde tutmamak çare sevilmek çare gülmek çare unutmak ama bunların hepsi bir arada olmayınca normale dönmek imkansız umursamamak imkansız. Ben hataların en büyüğü yüzünden sevgilerin en büyüğünü kaybettim siz kaybetmeyin. 24.11.2012

Öyle her şeyi düşünmemek lazımmış

Ayyyyyyy düşün düşün nereye kadar yani benimki de beyin canım bir yerden sonra kaldırmıyor. Kaç gündür düşünmekten eror verdim yemin ediyorum. Resmen beyin hücrelerime çin işkencesi yapıyorum. Yazık yavrucaklarım ya nasılda yoruluyorlardır  kim bilir :(:( Artık ben düşünmiycem valla sorunlar beni düşünsün. Ya hadi her şeyi geçtim düşününce n'oluyor ki sanki , bi bok olduğu yok aynı şeyler sürekli beynimi kurcalayıp duruyor. Kodumun hayatında artık düşünmeden hareket edicem yeter ulan nedir çektiğim. Hayır yani beynimi yorduğum yetmiyor bide kendi kendimi üzüyorum. Valla o kadar aptal salak mal saçma sapan şeyler düşünüyorum ki kendimi ağlattığım zamanlar bile oluyor. Neyse arkdşlr size doyum olmaz ben azıcık düşüniyim.... Görüşmek üzere.......