Hayır canım iyiyim tabiki..

Ayrıl, barış derken yalap şalap olmuş bir ilişki. Beraber olalım olmuyor ayrılalım olmuyor arkadaş kalalım yuhhh yani asla olmuyor. E napcaz biz böyle. Bir çıkış yoku yok mu bu durumdan abicim. Ciğerim soldu her hafta beş öğün üzül üzül aman olmuyo mesaj at hadii güzel bişi yazdı seviin sevin sevin. Hoop üç gün geçti sar başa. Ya sadece bu olsa iyi. Kafayı yiyorum her geçen dakika. Az önce kendimi "şimdi bunun bi sevgilisi olsun beni bırakıp buna gitmiş sonra ben eski sevgili konuşması yapıp biraz ağlamışım. Aradan iki yıl geçmiş bir mekanda karşılaşıyoruz. Bunun kolunda benim kanlı bıçaklı düşmanım var. Benim kolumda da bir zamanlar ilişkimizin arasında görüştüğüm velet. Ben tabii bunları görünce bayılıyorum. Sonra bunlarda hiç oralı değil. Gülüşe gülüşe gidiyolar." diye bi hikaye yazarken buldum. Bittiğinde elimde ki peçete incik cincik olmuştu. Hayır ya iyiyim aslında. Böyle şeyler düşününce sadece birbirimize ait olmamız gerektiğini anlıyorum. Tabii karşı taraftan buna benzer bi adım göremeyince sönüyor gidiyor. İlla ki bi çıkış yolu olur. Hayırlısı olsun. Ama biraz çabuk olsun. 

seneler geçti...

Hayır anlayamadığım bir nokta var. Neden senelerce sevdiğin birisinin hataları gittikçe daha çok göze batar ki. Hem sen kendini kusursuz mu sanırsın. Şahsen ben sanıyorum. Bence doğru, kusurlarım varsada göze batmadığı bi gerçek. Zaman geçtikçe her şeyden daha çok kopuyosunuz. Nasıl desem, bir ilişkiye başladığınız zamanla bitirdiğiniz zaman arasında ki kişiler çok değişiyor. İlişkinin başında ahkâm kesen siz oluyosunuz sonra gittikçe bakıyosunuz ki pufff bütün itibarınız uçmuş gitmiş. En son onun dediklerinde birleşiyosunuz. Belkide artık tartışmaktan yorulup he deyip geçiyosunuz. Bazen kendimi " o buraya gelecek arkadaşım. Köpppppek gibi yalvaracak bana. " dedikten 10 dakika sonra " of kanka ne yazsam yaaaa. " derken buluyorum. Bana göre bu sevmek oluyor. Ama karşınızda ki insan göre değişir. Eninde sonunda mesaj atıp barışmak isteyen taraf hep sizseniz o ilişkiye bi son vermek gerekiyor bence. Karşınızda ki insana verdiğiniz değerin size verilmediğini anladığınız o an dünya tepenize yıkılıyormuş gibi oluyor.  Aslında asıl mesele ilk ayrılıktan ibaret. İlk ayrılıkta salya sümük ne varsa döküyosunuz. İkincisinde biraz ağlayıp mesaj atma kararı alıyosunuz. Üç dört beş derken amaaan elbet barışırız lafları söyleniyor. Artık cıvığı çıktığında da bi bakıyosunuz hiç bi duygu hissedemiyosunuz. Ne barışın istiyosunuz ne de ayrılın istiyosunuz. En iyisi aşık olmayın. Feminist  olun. Erkeklerin canı cehenneme pankartları alıp taksim meydanlarında eylemler yapın. Sevgilerleee 😞